April 29-May 3

Lesson 1

Medicine in the past/page 82/to read and be ready to discuss

Lesson 2

Medicine in the past/ to retell the text/page 82

Hometask:ex.2/c,3/a, page 83

Check your progress

1 GRAMMAR

April 22-26

Lesson 1

Music that changes lives/to retell the text

Hometask:ex.4/b,c,page 76

Lesson 2

Check your progress/page 81

April 15-19

Lesson 1

Music that changes lives/page 74/to read and translate the text

Lesson 2

Music that changes lives/to retell the text

Hometask:ex.4/b,c,page 76

ex.4
b.
1) She’s written three letters this afternoon.
2) I’ve been reading this page four times and I still don’t understand it all!
3) He’s in hospital because he’s had an accident.
4) Ouch! I’ve been cutting my finger!
5) My mother’s making sandwiches — she’s cut bread all morning.
6) Great news! You’ve been winning the competition!
7) James has been knowing his wife since he was a child.
8) I’ve been reading this book since eight o’clock, and I still haven’t finished!

c.
1) I’ve been studying for my test since I got up.
2) He looks terrible! What has he done all night?
3) Have that singer mead any CDs yet?
4) I’m sorry, I’ve not been starting my homework yet.
5) My brother works really hard when he wants to. He has been cleaning four rooms this morning!
6) It has been raining for days — will it ever stop?

April 1-5

Lesson 1

Memory:Your brain is like a muscle/page 68/read the text and translate the unknown words

Grammar:determiners/everyone,no one,someone etc.

Hometask:2/c,page 69,ex.3/b,page 69

Lesson 2

Girl genius/read the article on page 72

Grammar:must,have to

Hometask:7/c,d,page 71

Առակ փնտրողի մասին

Մի իմաստուն ծերունի թոռնիկին տանում է կենդանաբանական այգի:

– Տեսնո՞ւմ ես այս կապիկներին:
– Ահա:
– Տեսնո՞ւմ ես այն մեկին, որ անհանգիստ է և ոջիլ է փնտրում մյուսների մոտ:
– Այո:
– Այդ կապիկը «փնտրող է»: Նա մնացածին համարում է ոջլոտած հոտ և փորձում է բոլորին մաքրել:
– Իսկ մյուսնե՞րը:
– Մյուսները ոչինչ: Երբեմն քորվում են, իսկ երբեմն՝ ոչ:
– Իսկ ո՞վ է մաքրում «փնտրողին»:
– Ոչ ոք: Եվ հենց այդ պատճառով նա ամենաոջլոտն է:

A wise old man takes his grandson to the zoo.

– Do you see these monkeys?
–Here.
– Do you see the one who is restless and looking for lice in others?
– Yes.
– That monkey is a «seeker». He considers the rest to be a lousy smell and tries to clean them all up.
– And the others?
— The others are nothing. Sometimes they scratch and sometimes they don’t.
– And who cleans the «seeker»?
–Nobody: And that’s why he’s the worst.

Առակ նեղվածության մասին…

Աշակերտն ուսուցչին հարցրեց.

– Դու այնքան իմաստուն ես, միշտ լավ տրամադրություն ունես, երբեք չես բարկանում: Օգնիր, որ ես էլ այդպիսին դառնամ:

Ուսուցիչը համաձայնեց և խնդրեց, որ աշակերտը բերի մեկ կարտոֆիլ ու թափանցիկ պոլիէթիլենային տոպրակ:

– Եթե դու բարկանաս ինչ-որ մեկի վրա և նեղանաս նրանից, վերցրու կարտոֆիլը, նրա վրա գրիր այն մարդու անունը, ում հետ վիճել ես, և դիր տոպրակի մեջ:

– Եվ վե՞րջ,- հիասթափված ասաց աշակերտը:

– Ոչ,- պատասխանեց ուսուցիչը,- դու այն միշտ քեզ հետ պիտի տանես, ուր էլ որ գնաս, և ամեն անգամ, երբ էլի ինչ-որ մեկը նեղացնի քեզ, կարտոֆիլի վրա ավելացնես նրա անունը:

Աշակերտը համաձայնեց: Անցավ որոշ ժամանակ: Աշակերտի տոպրակը լցվեց կարտոֆիլներով և շատ ծանրացավ: Շատ դժվար դարձավ այն միշտ հետը տանելը: Բացի դրանից, առաջինը դրված կարտոֆիլը սկսեց փչանալ, ու ահավոր հոտ տարածվեց շուրջբոլորը:

Այդ ժամանակ աշակերտը եկավ ուսուցչի մոտ ու ասաց.

– Սա արդեն հնարավոր չէ տանել. Նախ՝ շատ ծանր է արդեն, հետո էլ՝ կարտոֆիլը փչացել է: Մի ուրիշ բան առաջարկիր:

Ուսուցիչն ասաց.

– Լսիր, նույն բանը քեզ հետ է կատարվում: Ուղղակի դու դա միանգամից չես նկատում: Քայլերդ վերածվում են սովորության, սովորությունը` բնավորության, ինչն էլ ծնում է վատ արատներ: Ես քեզ հնարավորություն տվեցի դրան կողքից հետևել: Ամեն անգամ, երբ կորոշես նեղանալ որևէ մեկից կամ, հակառակը, նեղացնել ինչ-որ մեկին, մտածիր` արդյո՞ք քեզ պետք է այդ բեռը:

The student asked the teacher.

–You are so wise, you are always in a good mood, you never get angry. Help me to become one.

The teacher agreed and asked the student to bring one potato and a transparent plastic bag.

–If you get angry with someone and get upset with him, take the potato, write the name of the person with whom you had an argument on it and put it in a bag.

–And the end? — said the student disappointedly.

–No, — answered the teacher, — you must always take it with you, wherever you go, and every time someone annoys you, add his name to the potato.
The student agreed. It’s been a while. The student’s bag was filled with potatoes and became very heavy. It became very difficult to always carry it back. In addition, the first potato started to rot, and a terrible smell spread all around.
At that time, the student came to the teacher and said:

–This is no longer possible. First, it is already too heavy, and then the potatoes are spoiled. Suggest something else.
The teacher said:

–Listen, the same thing is happening to you. You just don’t notice it right away. Your steps turn into a habit, a habit into a character, which gives birth to bad vices. I gave you a chance to watch it from the sidelines. Every time you decide to be angry with someone or, conversely, to be angry with someone, think about whether you need that burden.

Մեծագույն իմաստություն…

Մի անգամ գիշերն այն նահանգում, ուր տեղակայված էր վանական համալիրը, առատ ձյուն տեղաց: Առավոտյան, երբ աշակերտները հավաքվեցին սրահներից մեկում, ուսուցիչն ասաց`ի՞նչ անենք, որ այս ձյունը մաքրվի: Աշակերտներից մեկն առաջարկեց աղոթել, որ եղանակը տաքանա, մյուսն ասաց, որ պետք չէ սենյակներից դուրս գալ մինչև ձյան հալվելը, երրորդն էլ հավելեց, թե նրա համար, որ ճանաչել է իմաստնությունը, միևնույն պիտի լինի՝ կա՞ ձյուն, թե՞ ոչ:

Ուսուցիչն ուշադիր լսեց բոլորին ու ասաց.

– Իսկ այժմ վերցնում ենք գոգաթիակներն ու գնում ձյունը մաքրելու:

Առակի միտքն այն է, որ չմոռանանք, որ խոսքից միշտ պետք է գործի անցնել. դա է, որ աշխատում է անխափան:

Ինչո՞ւ են մարդիկ վիճելուց բարձրացնում ձայնը

Մի անգամ Ուսուցիչն աշակերտներին հարցնում է.

– Ինչո՞ւ են մարդիկ վեճերի ժամանակ բարձրացնում ձայնը:

– Երևի նրանք կորցնում են հանգստությունը,- ենթադրեց աշակերտներից մեկը:

– Բայց ինչո՞ւ ձայն բարձրացնել, եթե 2-րդ մարդը կանգնած է կողքիդ,- կրկին պնդեց Ուսուցիչը:

Աշակերտները շփոթված թոթվեցին ուսերը: Ակնհայտ էր, որ այդ մասին նրանք չեն մտածել: Այդ ժամանակ Ուսուցիչն ասաց.

– Երբ մարդիկ վիճում են, և նրանց միջև դժգոհությունը մեծանում է, նրանց սրտերը հեռանում են միմյանցից, ու դրա հետ միասին՝ հեռանում են նաև նրանց հոգիները, և որպեսզի միմյանց լսեն, նրանք ստիպված բարձրացնում են ձայնը: Եվ ինչքան նրանց բարկությունն ու չարությունը մեծ է, այնքան բարձր են նրանք գոռում: Իսկ երբ մարդիկ սիրահարված են լինում, նրանք ձայն չեն բարձրացնում, այլ շատ ցածր են խոսում, քանի որ նրանց սրտերը շատ մոտ են գտնվում իրար, իսկ նրանց միջև եղած հեռավորությունը ջնջվում է: Իսկ երբ մարդկանց սերն է իշխում, նրանք անգամ չեն խոսում, շշնջում են, իսկ երբեմն էլ ոչ մի բառ պետք չի լինում միմյանց հասկանալու համար. նրանց աչքերն ամեն ինչ ասում են: Մի մոռացեք, որ վեճերը ձեզ հեռացնում են միմյանցից, իսկ բարձր արտաբերված խոսքերն այդ հեռավորությունը մեծացնում են մի քանի անգամ: Մի չարաշահեք այն, քանի որ կգա մի օր, երբ այդ հեռավորությունն այնքան մեծ կլինի, որ հետդարձի ճանապարհն այլևս չեք գտնի:

Ինչ պատվիրում ես, այն էլ ստանում ես…

Կինը ավտոբուսում բարկացած և նյարդայնացած մտածում է.

– Ուղևորները գռեհիկ են և անտաշ, ամուսինս հարբեցող այլանդակ, իսկ երեխաներս ծույլիկ և խուլիգան։ Իսկ ես այնքան խեղճ ու դժբախտ եմ…

Նրա մեջքի ետևում կանգնած է պահապան հրեշտակը նոթատետրը ձեռքին և կետ առ կետ գրանցում է.

1. Ուղևորները գռեհիկ են և անտաշ…

2. ամուսինը հարբեցող այլանդակ… և այլն։

Հետո վերընթերցելով, մտորումների մեջ է ընկնում.

– Տեսնես նրա ինչի՞ն են պետք այս ամենը։ Բայց քանի որ պատվիրել է՝ կկատարենք…